Herinner je je nog hoe je je voelde als je als kind een hele middag had buiten gespeeld en daarna naar binnen komt?
Rode konen, glimlach op je toet, vol energie, dorstig en ook rozig.
Krijg je ook een glimlach als je terugdenkt aan die tijd?
Dat het normaal was om dagelijks te spelen? Een balletje trappen, tikkertje spelen, touwtje springen, dansjes instuderen en door het gras rollen?
Gek toch eigenlijk, dat dat spelen op een bepaald moment stopt?!
Waarom is dat eigenlijk?
Omdat we daar ‘te oud’ voor zijn geworden?
Omdat dat niet ‘hoort’ bij ‘volwassen zijn’?
Omdat je je ‘netjes’ hoort te gedragen?
Omdat je anders niet serieus genomen wordt?
Omdat iemand er iets van kan denken?
Jammer toch? Dat je dat lekkere gevoel nooit meer voelt?
Heb jij ook wel eens het gevoel dat je gewoon je armen wijd wilt doen, hoofd naar achteren en rondjes wil draaien? Of een hoepel wil draaien en gewoon lekker zwierezwaaien zonder dat het er goed uit moet zien of nut moet hebben?
Ik wel. HEERLIJK!